Իռլանդիայում խմելը կյանքի ձև է. կարո՞ղ են պիտակների նախազգուշացումները դա փոխել
Իռլանդիայում խմելը կյանքի ձև է. կարո՞ղ են պիտակների նախազգուշացումները դա փոխել Իռլանդիայում ալկոհոլը սովորական առօրյայի անբաժան մասն է: Շատերի համար գարեջուրը կամ վիսկին պարզապես խմիչք չեն, այլ ընկերների հետ հանդիպելու, տոնելու և պարզապես ժամանակ անցկացնելու ձև: 29-ամյա Ջեքը, օրինակ, սովորական երեկոն անցկացնում է տեղի պաբում՝ մի քանի կում Գինեսով: «Երեք կումը դեռ թեթև է, իսկ եթե վեցից ավելի ես խմում, նոր սկսվում է «ծանր» երեկոն», – ծիծաղում է նա: Ջեքը մեծացել է Գոլուեյ կոմսությունում: Ասում է՝ այնտեղ պատանիները հաճախ առաջին անգամ խմում են 14-15 տարեկանում՝ դաշտում, սարսափելի համով էժանագին սիդրի տուփով: Հետո, 17 տարեկանում հայրը տանում է պաբ, գնում է առաջին օրինական կում Գինեսը, և այդտեղ էլ «կպչում է»: Պաբերը Իռլանդիայում համայնքների կենտրոնն են՝ կենդանի երաժշտությամբ, երգերով, որոնցից շատերը գովաբանում կամ էլ նախազգուշացնում են «չափից ավելի խմելու» մասին: Guinness-ը և Jameson-ը երկրի այցեքարտերն են: 2020-ից սուպերմարկետներում ալկոհոլը ֆիզիկապես առանձնացված է մյուս ապրանքներից: Իսկ 2023-ին ընդունված օրենքով շշերի վրա հայտնվեցին աշխարհում ամենախիստ նախազգուշացումներից՝ «Ալկոհոլը առաջացնում է լյարդի հիվանդություններ և մահացու քաղցկեղ»: Սակայն կառավարությունը, հանրային առողջության պաշտպանների բողոքի фոնին, հետաձգել է պարտադիր պիտակավորումը մինչև 2028 թվականը՝ հղում անելով համաշխարհային առևտրի անորոշությանը: Շատերը կարծում են՝ դա ոգելից խմիչքների արդյունաբերության լոբբինգի արդյունքն է: Խմիչքների արդյունաբերության միավորումը (Drinks Ireland) խոստովանում է, որ խնդրել է կառավարությունից «դադար» տալ և կարծում է, որ նման պիտակները պետք է համաձայնեցվեն ԵՄ մակարդակով: Դուբլինում Ջեքը շարունակում է սովորական իռլանդական երեկոները՝ նախապես խմել ընկերների տանը, հետո կլубում շոտեր: Թեև երբեմն խմում է բավականին շատ, համարում է, որ առողջ է և գիտի իր չափը. «Մեկ տարի առաջ մարաթո
ն եմ վազել»: Իռլանդիայում բնակչության ե few չորսը խմում է: Տոները՝ ծնունդից մինչև հարսանիք, առանց ալկոհոլի դժվար են պատկերացնել: Վերջին 25 տարում ընդհանուր սպառումն ընկել է մոտ մեկ երրորդով, երիտասարդներն էլ առաջին անգամ խմում են 17 տարեկանում (20 տարի առաջ՝ 15-ին): Բայց երբ սկսում են, եվրոպական ամենաբարձր ցուցանիշներն ունեն՝ հատկապես «բինջ» խմելու առումով: 23-ամյա Ամանդան տեսել է նոր պիտակները, բայց կասկածում է, որ դրանք կաշխատեն. «Նայում ես և մտածում՝ «Հլը հենց նոր խմեցի, էլի խմե՞մ»… Բայց շատերը պարզապես չեն էլ նկատում»: 21-ամյա Շոնը նշում է՝ երեկոյան Դուբլինում պաբից բացի գրեթե ոչինչ չկա. «Քաղաքը ժամը յոթից հետո փակվում է: Ուզում ես ընկերներիդ տեսնել՝ ստիպված գարեջուր ես պատվիրում, նույնիսկ եթե տրամադրություն չկա»: Մի մասը երիտասարդներ, սակայն, արդեն իսկ հրաժարվում են ալկոհոլից: 27-ամյա Հելենը վերջին անգամ խմել է փետրվարին, 27-ամյա Սեմը երեք տարի է՝ ընդհանրապես չի խմում և նույնիսկ պաբերում կոնցերտինա նվագելը թողել է, որովհետև շատ դժվար էր առանց գարեջրի նստել: Ջեքը դեռ չի պատրաստվում հրաժարվել. «Իռլանդիայում առանց խմիչքի ապրելը շատ դժվար է, դա մեր մշակույթի մեջ է: Միշտ մտածում եմ՝ գուցե թողնե՞մ… բայց հետո մի կում եմ անում և մոռանում ամեն ինչ»: Կառավարությունը հետաձգումը բացատրում է համաշխարհային առևտրի ներկա իրավիճակով: Մնում է տեսնել՝ կկարողանա՞ն արդյոք պարզ պիտակները փոխել այն, ինչը դարերով ներծծված է իռլանդական կյանքի մեջ:
Թարգմանվել է ԱԲ-ի միջոցով։
