Ասիլումի հյուրանոցների փակ դռների հետևում՝ ինչ գտա, երբ ներս գնացի
Բոլոր անունները փոխվել են՝ հյուրանոցների բնակիչների և անձնակազմի անձնական տվյալները պաշտպանելու համար։ Ես ճաշ էի ուտում, որը պատրաստվել էր սանհանգույցի հատակին, երբ հասկացա, որ ոչինչ չէր պատրաստել ինձ այն ամենի համար, ինչը կյանքը նշանակում է ասիլումի հյուրանոցում բնակվողների համար։ Ինձ հրավիրել էին Կադիրի և նրա ընտանիքի անդամների մոտ՝ ընթրիքին, սակայն հյուրանոցում, այլ ոչ թե ռեստորանում։ Կադիրի ընտանիքը ապրում է իր սենյակում՝ կինը՝ Միրան, և նրանց երեք երեխաները։ Էլեկտրական մալուխը, որը պատված է հաստ իմաստող ժապավենով, մտցվել է սանհանգույց։ Դռնից այն կողմ Միրան հեծնում է փոքրիկ կաթսան՝ սանհանգույցի ամանի վրա։ Կաթսաները տատանվում են վառարանից, և նա կտրում է բանը։ Որպեսզի կաթսայի մեջ լցված ձեթը չթափվի, ես անհանգստանում եմ ծխի սենսորից, բայց չարժե։ Սենյակում սենսորը սերտորեն փակվել է պլաստիկ տոպրակներով։ Այս կարգը անօրինական է և վտանգավոր, սակայն Կադիրն ասում է, որ իր ընտանիքը պատրաստ է ռիսկի գնալ և իրենց կերակուրները պատրաստել, քան ընդունել հյուրանոցի անվճար սնունդը։ Նա դա անվանում է «խմորեղեն և հավի նագեթներ» և ասում է, որ հյուրանոցային բնակիչները բողոքել են, որ այն նրանց համար հիվանդություններ է առաջացնում։ Շանհանգույցից ու շփոթված միջանցքներից բուրող խոտաբույսերի և համեմունքների բույրը կարծես ենթադրում է, որ նրանք միայնակ չեն այդ մասին։ «Բոլորը այստեղ կերակուր պատրաստում են իրենց սենյակներում՝ այսպես»,- պնդում է Կադիրն։ «Մենք բոլորս անում ենք դա, բայց գաղտնի՝ գաղտնի»։ Այս ամառ ես այցելեցի չորս հյուրանոցներ՝ «File on 4 Investigates» համար՝ փորձելով պատկերացում կազմել, թե ինչպիսին է կյանքը նրանց համար, ովքեր ապրում և աշխատում են այդտեղ։ Հյուրանոցների երկու տեղերում ընտանիքներ էին բնակվում, մյուսները հիմնականում մեկ հոգի ունեցող հյուրեր էին՝ ամենից հաճախ տղամարդիկ։ Բայց բոլոր տեղերում պատմությունները՝ ժամանակային հատվածներ՝ նման էին։ Բնակիչներին և անձնակազմին պաշտպանելո
ւ նպատակով, ես չեմ նշում, թե որտեղ են գտնվում այս հյուրանոցները։ Ես լսել եմ ընտանիքների պատմություններ, ովքեր արդեն տաս տարի սպասում են Միացյալ Թագավորությունում իրենց գործերը լուծելու, և մարդկանց, ովքեր երեխաներ են ունեցել՝ մի շարք սխալ կարծիքով, որ դա ավտոմատ կերպով կբերի Մեծ Բրիտանիայի անձնագրեր։ Հրաշալի պատմություններ էլ կան՝ մարդու հոգու դիմադրողականությունը ցուցադրող, այդ թվում՝ տարեց մի զույգ, որոնց երկուսն էլ ծանր առողջական խնդիրներ ունեին, բայց նրանք դեռ կարողանում էին ուրիշներին աջակցել՝ սնունդ ու հոգեբանական աջակցություն մատուցելով իրենց հյուրանոցում։ Բայց միևնույն ժամանակ, ես տեսել եմ նշաններ, որ հյուրանոցների բնակիչները աշխատում են ապօրինաբար՝ բիզնեսի սև շուկայում, և բացահայտել եմ, որ ասիլումի համակարգը պահանջում է տաքսի ուղևորությունների անհավատալի քանակություն։ Կառավարությունը խոստացել է ավարտել ասիլումի հյուրանոցների օգտագործումը մինչև 2029 թվականը։ Այժմ դրանք ապաստան են տվել շուրջ 32,000 մարդու՝ Մեծ Բրիտանիայում, 2023-ին այս թիվը եղել էր 51,000։ Ասիլումի հյուրանոցները, այդ թվում՝ ես այցելած երկու տեղերը, այս ամառ դարձան աղմկոտ և երբեմն բռնի ցույցերի կենտրոններ՝ այն բանից հետո, երբ մեկ հյուրանոցում Էփինգի քաղաքում գտնվող հյուրերից մեկը սեքսուալ ոտնձգություն է կատարել 14-ամյա մի աղջկա նկատմամբ։ Լրագրողներին սովորաբար թույլ չեն տալիս մուտք գործել այդ հյուրանոցներ, սակայն ես հասա դրանց՝ ներգաղթյալների միջոցով, ովքեր անցել էին Անգլիական Չանելը Ֆրանսիայից։ Այս հյուրանոցները երբեք նախատեսված չեն եղել այսպես օգտագործվելու։ Ինտերնետում դրանց նկարները բավականին սիմպատիկ են՝ բազմոցներով, հեռուստացույցներով, երկտեղանի մահճակալներով, անձնական սանհանգույցներով։ Ամեն ինչ կա, և դուք հաճույքով կմնամ այդպիսի սենյակում մեկ երկու օր։ Սակայն նկարները չեն ցույց տալիս սարքերի մաշվածությունը և կուտակված իրերը՝ որոնք առաջանում են մշտական բնակելիության արդյունքում, ամիսների ու տարիների ընթացքում։ Ուսումնասիրելով՝ ես հասկացա, որ սա սովորական պատմություն է, որ տեղի է ունենում, երբ ներգաղթյալները հայտնվում են այս անօրինական պայմաններում:
Թարգմանվել է ԱԲ-ի միջոցով։
