«Իմ հաշմանդամ որդուն հարվածել են». ինչպես տեսախցիկների խափանումը բացահայտեց խոշտանգումների լայնածավալ գործ

Ուշադրություն. հոդվածը պարունակում է մանրամասներ, որոնք կարող են անհանգստություն առաջացնել ընթերցողների շրջանում։ Երբ Գլին Բրաունին տեղեկացրին, որ իր խորապես հաշմանդամ մեծահասակ որդին՝ Արոնը, հնարավոր է՝ բռնության է ենթարկվել հոգեբուժարանում, նա սարսափեց և սկսեց կասկածել։ Բրաունը ցանկանում էր իմանալ, թե իրականում ինչ է պատահել, սակայն չէր կարող հարցնել Աρονին. վերջինս չի խոսում, և Գլինը նրան նկարագրում է որպես երկու տարեկան երեխայի մտավոր զարգացման մակարդակ ունեցող։ Նրան վստահեցրել էին, թե ոչ մի տեսագրություն չկա, քանի որ Մաքքամոր Աբբի հիվանդանոցում տեղադրված տեսախցիկները երբեք միացված չեն եղել։ Սակայն իրականությունն այլ էր։ Երբ Հյուսիսային Իռլանդիայի ոստիկանությունը 2017-ի սեպտեմբերին այցելեց հիվանդանոց, պարզվեց, որ տեսախցիկները սխալմամբ միացված են եղել տեղադրման օրվանից՝ վեց ամիս շարունակ։ Արդյունքում կուտակվել էր մոտ 300,000 ժամ տեսագրություն՝ շուրջ 34 տարվա չափով։ Տեսանյութերը բացահայտում էին ոչ միայն Աարոնի հանդեպ հնարավոր բռնությունը, այլև հարյուրավոր այլ դաժան և անփույթ գործողություններ՝ իրականացված հիվանդանոցի անձնակազմի կողմից։ Սակայն գրեթե ութ տարի անց՝ ոչ մի գործ դեռ չի հասել դատարան, հիվանդանոցը շարունակում է գործել, իսկ հանրային քննության արդյունքները դեռ չեն հրապարակվել։ Ավելի մտահոգիչն այն է, որ տուժածների ընտանիքներին դեռ չեն թույլատրել դիտել տեսագրությունները։ BBC-ի File on 4 հաղորդումը կարողացել է ձեռք բերել տեսանյութերի նկարագրությունները, որոնք ներկայացնում են հիվանդների նկատմամբ ցուցաբերված անմարդկային վերաբերմունքը՝ ծեծ, խոշտանգում, անտեսում՝ նույնիսկ ծանր վիճակում լինելու դեպքում։ Ընտանիքներին ասել են, թե տեսագրությունները չեն ցուցադրվում՝ քրեական գործերի վրա հնարավոր ազդեցությունից խուսափելու համար։ «Մեզ մնում է միայն մեր մտքում պատկերացնել, թե ինչ է պատահել մեր սիրելիների հետ», — ասում է Գլին Բրաունը։ Տեսագրությունները նախ դիտարկում էր Բելֆասթի առողջապահական հիմնադրամը, որը նաև պատասխանատու էր հիվանդանոցի համար։ Սակայն նրանք նայել էին միայն ընտրովի հատվածներ՝ արագացված ռեժիմով։ Թիմի անդամներից մեկը դա «անհնարին» առաջադրանք էր համարել։ Աարոնի հանդեպ կիրառված բռնությունների մասին սարսափեցնող նոր տեղեկությունները պարբերաբար հայտնվում էին։ Գլինը հիշում է, որ ամիսներ շարունակ ամեն ուրբաթ ստանում էր զանգ՝ նոր միջադեպի մասին։ Նրա խոսքով՝ դեպքերի քանակը անցել էր 200-ը։ «Ասացին, որ տեսագրություններ կան, որտեղ նրան հարվածում են, քաշում հատակով, իսկ այդ ընթացքում նրա սեռական օրգանները բաց էին», — ասում է նա։ Ավելի ուշ, ոստիկանությունը առգրավեց ամբողջ նյութը և, ինչպես նշվում է, զարմացած էր տեսածից։ Միայն մեկ բաժանմունքում արդեն հայտնաբերվել էր 1,500 ենթադրյալ հանցագործություն։ BBC-ի ձեռքի տակ ընկած նկարագրություններից ակնհայտ էր նաև անձնակազմի անտեսման և անպատասխանատվության ահռելի չափը։ Նկարագրություններից մեկում նշվում է, որ հիվանդը մեկ օրում 18 ժամ անցկացրել է փակ սենյակում՝ առանց զուգարան օգտագործելու հնարավորության, թեև նա տառապել է անկանջությամբ։ Կլինիկական հոգեբան պրոֆեսոր Էնդրյու Մակդոնելը, որը խորհրդատու էր BBC Panorama-ի՝ Winterbourne View հոգեբուժարանի մասին հետաքննության ժամանակ, ասում է. «Մաքքամորը բարդկում է բոլոր նախկին հայտնի գործերին։ Այս ծավալը երբեք չեմ տեսել»։ Նա չի հասկանում, թե ինչու է այսպիսի մասշտաբային սկանդալը մնում Հյուսիսային Իռլանդիայի սահմաններում և չունի լայն հանրային արձագանք։ Հանրային քննությունը, որը անցկացվել է 2022-ից մինչև 2025 թվականի մարտը, իր վերջնական զեկույցը կտեղեկացնի այս տարվա ընթացքում։ Սակայն տուժածների ընտանիքները նշում են, որ հիվանդանոցի ղեկավարները չեն ենթարկվել լուրջ հարցաքննության։ Գլինն ասում է. «Թվում է, թե ոչ ոք մեղավոր չէ, և ոչ ոք պատասխանատվություն չի կրելու»։ Հիասթափություն է առաջացրել նաև այն, որ unlike Post Office Inquiry-ի՝ ոչ մի նախարար չի հրավիրվել վկայություն տալու։ Հանրային առողջապահության հարցերով փորձագետ դոկտոր Գաբրիել Սքալլին նույնպես քննադատում է քննությունը՝ ասելով. «Պատկերացրեք, որ ընտանիքների ներկայացուցիչները չեն կարող ուղղակիորեն հարցեր տալ վկաներին։ Դա ուղղակի ապշեցուցիչ է»։ Սքալլին նաև նշում է, որ քննությունը չափազանց երկար է տևել և կորցրել է իր «վրդովմունքի զգացումը»։ Մաքքամորի հարցով քննությունը հայտարարել է, որ տուժածների ընտանիքների փաստաբանները կարող էին դիմե

«Իմ հաշմանդամ որդուն հարվածել են». ինչպես տեսախցիկների խափան...

լ նախագահին՝ հարց ուղղելու թույլտվության համար, սակայն նման հայտ չեն ստացել։ Ավելի քան 180 վկա վկայություն են տվել, ներառյալ բարձր պաշտոնյաներ։ Իսկ նախարարներին չհրավիրման որոշումը դարձել է դատական հայցի առարկա, որը մերժվել է։ Բելֆասթի առողջապահական հիմնադրամի ներկայացուցիչները պնդել են, թե դեպքերից առաջ Մաքքամորի վերաբերյալ մտահոգություններ չեն ունեցել։ Սակայն BBC-ն տեղեկացել է, որ եռակի հանդիպումներ են կայացել վերահսկող կառույցների և հիմնադրամի միջև, իսկ 2014-ին արդեն արձանագրված էր ավելի քան 200 հաստատված բռնության դեպք։ Մյուս ծնողը՝ Քեթրին Ֆոքսը, բազմիցս բողոքել է իր դստեր՝ Ալիսիայի բուժման վերաբերյալ՝ դեռ մինչև տեսագրությունների հայտնաբերումը։ Նրա խոսքով՝ Ալիսիային հաճախ մեկուսացրել են ժամերով փոքր սենյակում՝ առանց զուգարանի, և կոճակը, որով պետք է կանչեր աշխատակիցներին, չէր աշխատում։ «Ես դա համարում եմ խոշտանգում։ Դա վախի միջոցով վերահսկում էր։ Եվ ոչ ոք չի կարող ինձ հակառակը համոզել», — ասում է Քեթրինը։ Նա դիմել է առողջապահության նախարարին, սակայն պատասխան է ստացել, թե հարցը վերաբերելի է առողջապահական հիմնադրամին։ Տուժածների ընտանիքները ստեղծել են Action for Muckamore խումբը՝ նպաստելով տեսախցիկների պարտադիր տեղադրմանը՝ խնամքի հաստատություններում։ Ոստիկանությունը աջակցում է այս նախաձեռնությանը։ Ըստ ոստիկանության՝ 122 անձ ներկայացվել է Հյուսիսային Իռլանդիայի դատախազությանը, որոնցից 38-ը ձերբակալվել են, մի քանիսը՝ խոստովանել չեն։ Դատախազությունը տեղեկացրել է, որ 15 մեղադրյալ ներկայում գտնվում է դատարանում, և գործերի ընթացքը կախված է նաև պաշտպանությունից և դատավորներից։ Բելֆասթի առողջապահական հիմնադրամը ներողություն է խնդրել տուժածներից՝ նշելով, որ մի քանի աշխատակից հեռացվել է։ Մյուս հարցերի վերաբերյալ մեկնաբանություններից հրաժարվել են՝ քննության ընթացքի պատճառով։ Ներկայում Արոնը ապրում է խնամքի տակ՝ առանձին բնակավայրում։ Ըստ հոր՝ նա հրաշալի է զգում իրեն, հաճախում է էքսկուրսիաների, առավելագույնը՝ սիրելի ավանակների այգի կամ «Nando’s»։ Սակայն Գլինը դեռ պայքարում է արդարության համար։ «Երբ աշխարհը տեսնի այդ տեսագրությունները, միայն այդ ժամանակ բոլորը կհասկանան՝ որքան խորը, դաժան ու չար է այս գործը», — ասում է նա։

«Իմ հաշմանդամ որդուն հարվածել են». ինչպես տեսախցիկների խափան...

Թարգմանվել է ԱԲ-ի միջոցով։



ԼՐԱՀՈՍ