Գեն Հեքմանի վերջին օրերը. միայնության ու մոռացության գերին
Հայտնի դերասան Գեն Հեքմանը մահացավ մենակության մեջ։ Երկու «Օսկար» մրցանակակիր արտիստը ոչ մեկին չէր զանգահարում, բաց էր թողնում ուտելիքները։ Բժշկական մասնագետների կարծիքով՝ 95-ամյա Հեքմանը, որն արդեն տարաբախտորեն տառապում էր Ալցհայմերի հիվանդության վերջին փուլերից, գուցե չգիտակցեր, որ իր կինը՝ 65-ամյա Բեթսի Առակավան, մահացել էր հենց իրենց տանը։ Եթե նույնիսկ գիտակցել էր, հավանաբար ապրում էր կրկնվող շփոթության ու վշտի փուլերով, փորձում էր արթնացնել նրան, սակայն հիվանդությունը խանգարում էր, շեղում կամ չափազանց ծանրաբեռնում էր նրան։ Այս գործընթացը, ըստ մասնագետների, կարող էր կրկնվել օրեր շարունակ, մինչև որ Հեքմանն էլ կյանքից հեռացավ։ Նյու Մեքսիկոյի իշխանությունները նշում են, որ Բեթսի Առակավան մահացել էր հազվագյուտ վիրուսից՝ մոտ յոթ օր առաջ, մինչև որ Հեքմանը մահացավ սրտային հիվանդության հետևանքով։ Նրանց մարմինները՝ ինչպես նաև իրենց երեք շներիից մեկը, գտնվել էին Սանտա Ֆեում գտնվող տան մեջ, երբ հարևանության անվտանգային ծառայությունը սոցիալական ստուգում էր իրականացնում։ Ոստիկանությունն սկզբում դեպքը համարեց կասկածելի, սակայն հետաքննությունից հետո որևէ հանցավոր գործողության ապացույցներ չհայտնաբերվեցին։ Ալցհայմերի հիվանդությունն աստիճանաբար ոչնչացնում է ուղեղի բջիջները՝ զրկելով մարդուն հիշողությունից ու հիմնական մտավոր ֆունկցիաներից։ Աշխատանքային թերապևտ Քեթրին Վ. Պիրսոլը BBC-ին պատմել է, որ Հեքմանը, հավանաբար, ապրում էր «ֆիլմի ժապավենի պես կրկնվող իրականության» մեջ։ Նա նշել է, որ նման հիվանդները ապրում են միայն ներկայով, չեն կարողանում վերհիշել անցյալը կամ պլանավորել ապագան։ Մասնագետները չեն կարող հստակ ասել, թե ինչպես է Հեքմանը անցկացրել իր վերջին օրերը, սակայն ենթադրությունները մռայլ են։ Աղբյուրների համաձայն՝ նրա մոտ նկատվել է սովի հետևանքներ, սակայն նա ջրազրկված չի եղել։ Որևէ նշան չի եղել, որ նա մահվանից հետո կապ է հաստատել այլ մարդկանց հետ։ Նյու Մեքսիկոյի գլխավոր դատաբժիշկ Հեզեր Ջարելը հայտնել է, որ Առակավան մահացել էր հանտավիրուսային թոքային համախտանիշից (HPS), որը փոխանցվում է վարակված կրծողների միջոցով։ Հեքմանի մահվան պատճառը եղել է ծանր սրտային հիվանդությունը, իսկ Ալցհայմերի հիվանդությունն ու սովը, հավանաբար, նպաստել են դրան։ Նյարդաբան Բրենդան Քելլին բացատրում է, որ Ալցհայմերի հիվանդները կարող են զգալ վախ կամ անհանգստություն, բայց հաճախ ի վիճակի չեն գործել կամ դիմել օգնության։ Նման մարդիկ հաճախ չեն հասկանում իրենց ֆիզիկական պահանջները՝ ուտելիք, ջուր, քուն։ Այս ող
բերգական դեպքը ցնցել է Սանտա Ֆեի բնակիչներին, որտեղ Հեքմանն ու Առակավան ապրել են ավելի քան 20 տարի։ Քաղաքի բնակիչ Ջեֆերի Գոմեսը ասում է․ «Սարսափելի է՝ իմանալ, որ նա այդքան երկար մենակ է եղել»։ Նրա կինը՝ Լինդան, պատմում է, որ ծերացած մերձավորի խնամքը բարդ է անգամ, երբ աջակցություն կա։ «Մենք գիտեինք, որ Գենն ու իր կինը շատ անձնական կյանք էին վարում, բայց միայնակ մնալու միտքը պարզապես անհավանական ծանր է»։ Գիտնական Լաուրա Ն. Գիտլին BBC-ին հայտնել է, որ խնամողների թիվը նվազում է, ինչը բարդացնում է նման իրավիճակները։ «Ընտանիքներում երեխաների թիվը նվազում է, և հարազատները հաճախ հեռու են ապրում, ինչը բարդացնում է նման որոշումների ընդունումը»։ Հեքմանի ու նրա կնոջ մենակությունն ու հիվանդության անողոք ընթացքը հերթական ահազանգն են՝ ցույց տալով, թե որքան ծանր կարող է լինել ծերությունն ու հոգեկան հիվանդությունները, հատկապես երբ մարդը զուրկ է արտաքին աջակցության հնարավորություններից։
Թարգմանվել է ԱԲ-ի միջոցով։
